خانمها بخوانند....

✅✅خانومها...... از زمانیکه همسرت (از سر کار بر می گرده) وارد خونه میشه، حداقل نیم ساعت، هم خودت آروم باش و هم خونه و اگه بچه داری بچه هات رو آروم نگه دار.


حساسیتهای همسرت رو بشناس؛ و سعی کن روی نقطه ضعفهاش تکیه نکنی.
اگه میدونی روی رفتار خاصی حساسه یا دوست نداره فلان کار رو بکنی یا دوست داره فلان کار رو حتما بکنی،دقت کن...
اونوقت همسرت توی ذهنش بهت امتیاز مثبت میده

یکی از زمانهایی که باید خیلی بهش دقت داشته باشی، زمان ورود و خروج همسرت به خونه ست.
 
اینکه موقع بیرون رفتن همسرت تا نزدیک در همراهیش کنی، تا رفتن او جلوی در بایستی، چشمهاتون به هم خیره برای هم دست تکون بدید و خداحافظی کنید، باعث میشه تا ساعتها هر دوی شما با انرژی باشید و همینطور به یاد هم!

وقتی هم میاد خونه حتما به استقبالش برو و با هم روبوسی کنید...

هیچ وقت پشت سر همسرت حرف نزن؛ به هیچ عنوان جلوی دیگران ازش بد نگو...نگاه آدما به همسرت و خوشبخت یا بدبخت تصور کردن تو دقیقا از حرفای تو نسبت به همسرت نشأت میگیره...


 حتی جلوی دیگران از همسرتون تعریف هم نکنید!!

بله! درسته؛ حتی تعریف هم نکنید.
تعریف کردن جلوی دیگران باعث برانگیخته شدن حسادت ها میشه.و اون وقت زندگیتون به خطر میفته.

حالا اگه یه زمانی حرفش افتاد اونم خیلی مختصر و کلی میتونید یه تعریفی کرده باشید ولی اینکه مدام باشه و با توضیح و تفصیل باشه کار اشتباهی هستش.

تبصره : نکته ۱۶ که در مورد تعریف کردن از همسر بود، با این فرق میکنه...اون قدردانی از همسر در حضور خودش بود که خوب بود. اما این بدون حضور خودشه که ممکنه دردسر ساز بشه برات


🌸خیلی مراقب باش!
که (متاسفانه مثل بیشتر خانومها) برای همسرت مادری نکنی!!

دلسوزی اگه "به اندازه" و "به موقع" باشه پسندیدست ولی اگه خدای نکرده حالت کنترل پیدا کنه و به اصطلاح خیلی از آقایون تبدیل به گیر دادن بشه، نه تنها پسندیده نیست بلکه مذموم و بد هم هست.

پس.....
از امروز تذکراتی که بهت ربطی نداره ممنوع

مثلا....
"لباست کمه؛ سرما می خوری ها"
"یادت نره امروز کتاب رو بخری"
"حتما ناهارت رو بخوری ها"
"غذات رو حتما گرم کن؛ یه وقت سرد نخوری دلت درد میگیره"
"مواظب باش خواب نمونی"
"امروز قرار داری ها؛ حتما زود بیای؛ یادت نره"
"کلید رو حتما ببری؛ پشت در میمونیا"
"تاریخ چک مال امروزه؛ یادت باشه"
و ....
درست مثل حرفهای مامانا میمونن!!

مادری کردن های خودت رو بنویس و سعی کن ترکشون کنی.

به جای همسرت فکر نکن!
به جای همسرت نگران نباش!
به جای همسرت حرص نخور!

باور کن! او دیگه بزرگ شده بابا
نیازی به کنترل شدن نداره
مطمئن باش از پس کارای خودش برمیاد.
دخالتهای مکرر، از او یه آدم حواس پرت درست میکنه!
بعد هم به بنده خدا اعتراض می کنی که "چرا اینقدر حواس پرتی؟" "تو چرا بلد نیستی خرید کنی؟" "چرا آدرس رو گم می کنی؟" "چرا به خودت بیشتر نمی رسی" "چرا فلان کار رو نکردی؟" و ....
و هزاران "چرا" روی سر او آوار میشه!!!!
برداشت همسرت از این رفتارهات اینه که *بهش اعتماد نداری*!!

اگه واقعا دوست داری او یه مرد با مسئولیت
تو موقعیت های مختلف که او، کاری رو یادش رفته انجام بده یا درست و کامل انجام نداده، به جای اینکه او رو سرزنش کنی و کلی غرغر کردن، باهاش همدردی کن.

نگران نباش!
اگه چند بار کار مهمی رو یادش بره، و یا در مورد چیزی اشتباه کنه، اگه سرزنش نکنیش و بگذاری آرامش داشته باشه، خودش تجربه می کنه و بالاخره برای حل مشکلش راهی رو پیدا می کنه.
فقط اگه شما اجازه بدی!!!